Գրական ստեղծագործություններում հաճախ հանդիպում են հերոսների, որոնց հեղինակը տալիս է ազգանուններ, որոնք ճիշտ համապատասխանում են նրանց բնավորությանը: Սա հերոսի մի փոքր լրացուցիչ բնութագիր է ՝ կարճ և տարողունակ: Իրական կյանքում նման անուններ նույնպես հանդիպում են, չնայած ոչ հաճախ:
Գրական ընդունելություն
Հեղինակը ստեղծում է իր հերոսին `օգտագործելով որոշակի տեխնիկական միջոցներ, որոնք կոչվում են գրական տեխնիկա: Նման տեխնիկայից մեկը խոսող ազգանունն է: Դա բաղկացած է այն փաստից, որ հեղինակը բնութագրում է իր կերպարը ասոցիացիաների օգնությամբ, որոնք ընթերցողը կապել է որոշակի բառի հետ: Այս դեպքում նույնիսկ ամենատարածված ազգանունը կարող է լինել խոսողը, եթե դա ճշգրիտ բնութագրում է հերոսին: Դրա օրինակն է Ա. Ս.-ի պիեսում Մոլչալինը: Գրիբոյեդով «Վայ խելքից»: Նա համաձայն է ամեն ինչի հետ, երբեք ավելորդ բառ չի ասի և սոսկ Famusov- ի լրիվ հակառակն է: Ի դեպ, Famusov- ը նույնպես խոսող ազգանուն է, քանի որ այն գալիս է լատիներեն բառից `« փառք »,« փառք »:
Խոսող ազգանունների վարպետներ
Անգերազանցելի վարպետ, որը վարպետորեն տիրապետում էր այս դժվարին տեխնիկային, N. V. Գոգոլ Բավական է հիշել կոռոբոչկան, որը ուժգին խնայում է լավը, կոպիտ Սոբակեւիչին կամ Մանիլովին, ով անընդհատ երազում է անիրականալիի մասին: Բայց նրանք նույն կերպ էին բնութագրում իրենց հերոսներին Գոգոլի առաջ: Օրինակ, D. V.- ի ներկայացման հերոսների անունները: Ֆոնվիզինա «Փոքր» - Պրոստակովներ, Սկոտինին, Պրավդին: Իրականում կարիք չկա այս հերոսների, ընթերցողի կամ հեռուստադիտողի մասին ավելին պատմել, ուստի նրանց մասին ամեն ինչ պարզ է:
Թարգմանության նրբությունները
Խոսող ազգանունները հանդիպում են ոչ միայն ռուսերենում, այլև արտասահմանյան գրականության մեջ: Սա բավականին տարածված տեխնիկա է, որը միշտ չէ, որ հեշտ է թարգմանել: Թարգմանչից պահանջվում է ոչ միայն փոխանցել իմաստը, այլև ընդօրինակել բնօրինակ լեզվի ձայնը: Չեզոք գույնի պահպանմամբ թարգմանության լավ օրինակ է քահանա Չեթկինսը Էվելին Վոյի «Անկում և փչացում» գրքից: Բայց թարգմանիչները J. D. R. Տոլկինին դեռ չի հաջողվել անգլիական Baggins ազգանունին համարժեք գտնել - որոշ վարկածներում այն թարգմանվում է որպես Baggins կամ Sumnix, և դա հիմնականում ճիշտ է: Բայց «Բեգինս» բառը նշանակում է նաև «որոշակի ժամանակ թեյ խմելու սովորություն», ինչը շատ կարևոր է բնավորությունը բնութագրելու համար: Այն դեպքերում, երբ հնարավոր չէ գտնել խոսող օտար ազգանվան համարժեք ռուսերեն տարբերակ, սովորաբար տրվում է տողատակում:
Սովորական կյանքում
Երբեմն առօրյա կյանքում օգտագործվում է «խոսող ազգանուն» տերմինը: Իհարկե, գրական սարքի մասին խոսելն այս դեպքում իմաստ չունի, քանի որ այդպիսի ազգանուն անձը ստանում էր առավել հաճախ ժառանգաբար: Եթե նա ինքը ազգանունով է հանդես եկել, ապա սա արդեն կեղծանուն է կոչվելու: Բայց ծնողներից ժառանգած ազգանունը կարող է շատ ճշգրիտ բնութագրել այն կրողին: Այս դեպքում նա իրավամբ կարող է կոչվել բանախոս:
