Թղթադրամների որակական չափանիշների հարցն, իհարկե, այնքան արդիական չէ, որքան, ասենք, դրանց քանակական արտահայտությունը: Այնուամենայնիվ, հետաքրքիր կլինի հասկանալ, թե ինչ մետաղներ և համաձուլվածքներ են օգտագործվել Ռուսաստանում սակարկությունների չիպերի արտադրության համար:
Թանկարժեք փողեր
Դարից դար դար մետաղադրամների բազմազանություն է օգտագործվել մետաղադրամներ թողարկելու համար: Տասնութերորդ դարի սկզբից ի վեր դրա համար օգտագործվել են երեք հիմնական մետաղներ, առաջին հերթին, իհարկե, ոսկին, արծաթը և նաև պղինձը: 1828 թվականից պլատինը միացավ նրանց շարքերին: Այնուամենայնիվ, պլատինե մետաղադրամները երկար չտևեցին: Արդեն 1845-ին դրանք ամբողջովին դադարեցին արտադրել, և օգտագործվածները դուրս բերվեցին շրջանառությունից:
Մինչև 1926 թվականը սակարկությունների հարցում փոփոխություններ չեն եղել: Նույն թվականին մետաղադրամների պղինձը փոխարինվեց ալյումինե բրոնզով: Արծաթե փողերը թողարկվում էին մինչև 1931 թվականը, իսկ հետո կուպրոնիկելի փողերը եկան դրանց փոխարինելու: Դրանից կարելի է ասել, որ սկսվեց մետաղադրամների արտադրության նոր դարաշրջան, որում թանկարժեք մետաղները ամբողջությամբ փոխարինում էին ոչ թանկարժեք մետաղներից պատրաստված համաձուլվածքներին:
Բրոնզե և փողային մետաղադրամներ
Քսաներորդ դարի 26-57 տարիներին մեկ, երկու, երեք, հինգ կոպեկանոց անվանական արժեքներով մետաղադրամներ կտրելու համար օգտագործվել է ալյումինե բրոնզ կոչվող խառնուրդ (95% պղինձ և 5% ալյումին): Նման մետաղադրամների հիմնական առավելությունն այն է, որ դրանք ավելի կոշտ էին, քան իրենց պղնձե նախորդները:
Փողային մետաղադրամները գցվում էին պղնձի և ցինկի խառնուրդից: Դրանք նույնպես բավականին կոշտ էին, բայց միևնույն ժամանակ մեխանիկականորեն պակաս կայուն էին, քան ալյումինե բրոնզե մետաղադրամները: Ալյումինե փողային փողերը ԽՍՀՄ-ում օգտագործվում էին անցյալ դարի 58-ից մինչև 91 թվականները մեկ, երկու, երեք և հինգ կոպեկանոց անվանական արժեքներով մետաղադրամներ արտադրելու համար, իսկ 1991-ին փողերից տաս կոպեկ մետաղադրամ էր գցվում: 20-րդ դարի վերջի 92-93 տարիներին Ռուսաստանում փողից արտադրվում էր հիսուն հարյուր ռուբլու մետաղադրամ: 1997 թվականից ի վեր ի հայտ են եկել տասը հիսուն կոպեկ փողային փողեր, և այս խառնուրդը այժմ օգտագործվում է նաև բիմետալիկ տաս ռուբլանոց մետաղադրամներում:
Կուպրոնիկել և նիկել
Կուպրոնիկելը պղնձի, ցինկի, նիկելի խառնուրդ է 3: 1: 1 հարաբերակցությամբ: Այս խառնուրդը շատ դիմացկուն է ինչպես քիմիապես, այնպես էլ մեխանիկականորեն: Անցյալ դարի 31-ից 57 տարիներին այն օգտագործվել է տասը, տասնհինգ և քսան կոպեկ մետաղադրամներ հատելու համար: 1997 թվականից `մեկ և հինգ կոպեկ անվանական արժեքով մետաղադրամների և հինգ ռուբլանոց մետաղադրամների համար:
Պղնձի-նիկելի խառնուրդը պակաս դիմացկուն է, քան կուպրոնիկելը: Դրանից օգտագործվել են տասը, տասնհինգ, քսան հիսուն կոպեկ և ռուբլու մետաղադրամներով մետաղադրամներ թողարկելու համար 19-րդ դարի 58-91 թվականներին: 92-93 ժամանակահատվածում այս համաձուլվածքից հատվել են տասը, քսան, հիսուն և հարյուր ռուբլու մետաղադրամներ: 1997 թվականից սկսած ՝ Ռուսաստանում, այս համաձուլվածքից մետաղադրամներ են արտադրվում մեկ և երկու ռուբլի անվանական արժեքներով:
Modernամանակակից մետաղադրամներ
Այժմ նրանք արտադրում են տասը և հիսուն կոպեկ պողպատե ծածկված մետաղադրամներ (պողպատը պատված է պղնձե խառնուրդով), և տաս ռուբլանոց մետաղադրամները էլեկտրապատվում են արույրից, մինչդեռ մեկ, երկու և հինգ ռուբլանոց անվանական արժեքներով մետաղադրամները նիկելապատված են:
ԽՍՀՄ-ում իննսունմեկերորդի շրջադարձային կետում նախ թողարկվեց բիմետալիկ մետաղադրամ `տաս ռուբլով մետաղադրամ: Բիմետալային մետաղադրամների տարբերությունն այն է, որ դրանց արտաքին մասը և ներքին ներդիրը պատրաստված են տարբեր համաձուլվածքներից:
