Սվետլանա անունը չի կարելի անվանել ամենատարածվածը, այն ժողովրդականությամբ զիջում է կանանց այնպիսի անունների, ինչպիսիք են Սոֆիան, Անաստասիան, Ելիզավետան, և այնուամենայնիվ, այն ամուր տեղ է գտել ռուսական անունների բառարանում: Նրանք, ովքեր այս աղջիկներն ընտրում են այս անունը, գրավում է ոչ միայն նրա գեղեցիկ ձայնը, այլև սլավոնական ծագումը:
Սվետլանա անվան ռուսալեզու ծագումը կասկածից վեր է: Դրա հարազատ բառերը «լույս», «լույս» են: Կարծես նման նախնադարյան սլավոնական անուններ լինեն ՝ Սնեժանա, Միլանա: Այս նմանությունը նույնիսկ մոլորության մեջ գցեց գիտնական-բանասերներին, որոնք որոշ ժամանակ համարում էին սլավոնական անունը, որն առաջացել է նախաքրիստոնեական դարաշրջանում:
Պատմաբանների ուսումնասիրությունները հերքեցին այս ենթադրությունը. Այս անունը չի հայտնաբերվել ոչ մի հին ռուսական փաստաթղթում: Դրա յուրահատկությունը կայանում է նրանում, որ, ի տարբերություն անունների մեծ մասի, հայտնի է նրա տեսքի ճշգրիտ ժամանակը և նույնիսկ ստեղծողը:
Անուն ստեղծող
Սվետլանա անունն իր ծննդյան համար պարտական է ռուս բանաստեղծ Ալեքսանդր Վոստոկովին (1781-1864): Այս մարդու իրական անունն է Ալեքսանդր-Վոլդեմար Օստենեկ, նա ծնվել է ժամանակակից Էստոնիայի տարածքում, ազգությամբ գերմանացի էր և մինչև 7 տարեկան ռուսերեն բառ չգիտեր: Բայց ավելի ուշ, Սանկտ Պետերբուրգում ուսանելու կուրսանտների խմբում, նա սովորեց ռուսերեն և սիրահարվեց ռուսական մշակույթին: Եվ այնքան, որ նա հետագայում փոխեց իր գերմանական ազգանունը ՝ դարձնելով ռուսերեն:
Այս բանաստեղծը ապրել և աշխատել է ռոմանտիզմի դարաշրջանում, երբ գրողները սիրում էին իրենց գործը փոխանցել բանահյուսությանը, «հայրենի հնության» պատկերներին: A. Vostokov- ը բացառություն չէր: Նա գրել է բանաստեղծություն, որի ժանրը սահմանվել է որպես «հերոսական հեքիաթ»: Իհարկե, նման աշխատության մեջ հերոսները ստիպված էին կրել սլավոնական անուններ: Բանաստեղծը գլխավոր հերոսին անվանում էր Մստիսլավ - այդպիսի անուն Ռուսաստանում իսկապես գոյություն ուներ, իսկ հերոսուհու համար նա հանդես եկավ Սվետլանա անունով:
Այսպիսով, Ա. Վոստոկովի «Մստիսլավ և Սվետլանա» պոեմի շնորհիվ անունը մտավ ռուսական գրականություն:
Անվան ճակատագիրը
Եթե Ա. Վոստոկովը ստեղծեց Սվետլանա անունը, ապա Վասիլի ukուկովսկին նրան «կյանքի սկիզբ» տվեց: Այս բանաստեղծը հայտնի դարձավ գերմանացի և անգլիացի ռոմանտիկ գրողների բալլադերի թույլատրված թարգմանություններով: Դրանցից մեկը գերմանացի բանաստեղծ Գ. Բուրգերի «Լենորայի» բալլադն է: Վ. Zhուկովսկին մարմնավորում էր այս ռոմանտիկ սահմռկեցուցիչ պատմությունը մի աղջկա մասին, որը իր մահացած փեսան տարել էր Լյուդմիլա բալլայում:
Բայց հեղինակը չբավարարվեց. Նա ուզում էր իսկապես ռուսական գործ ստեղծել, և Լյուդմիլայում կար «օտար շեշտ»: Եվ Վ. Zhուկովսկին նույն սյուժեի վրա գրում է մեկ այլ բալլադ ՝ «Սվետլանա»: Այս անգամ հերոսուհին ստանում է անուն, որը սլավոնների շրջանում չի հայտնաբերվել, բայց արդեն գոյություն ունի ռուսական գրականության մեջ:
Վ. Zhուկովսկու թեթեւ ձեռքով անունը դառնում է հանրաճանաչ: Իշտ է, այդ դարաշրջանում անունը տրվեց մկրտության ժամանակ, և օրացույցում Սվետլանա անունը չէր կարող լինել: Բայց պաշտոնական անունների հետ միասին կային «տուն», որոնք ցեցերն օգտագործվում են ընտանեկան շրջանակից դուրս: Բավական է հիշել Մ. Լերմոնտովի «Դիմակահանդես» դրամայի հերոսուհուն, որին երբեմն անվանում են Նինա, այժմ ՝ Նաստասյա Պավլովնա: Որպես այդպիսի ոչ պաշտոնական մականուն, Սվետլանա անունը գործի է դրվել XIX դարում: Այն կրում էին նույնիսկ արիստոկրատները, օրինակ ՝ բարոնուհի Սվետլանա Նիկոլաևնա Վրեվսկայան:
1917-ի հեղափոխությունից հետո, երբ եկեղեցին կորցրեց անվանակոչելու մենաշնորհը, Սվետլանա անունը սկսեց պաշտոնապես տրվել ՝ նշելով փաստաթղթերում:
1943 թվականին անունը ճանաչվեց Ուղղափառ եկեղեցու կողմից: Ոչ, այդ անունով ցանկացած կին սրբադասված չի եղել, բայց Սբ. Ֆոտինիա Այս հունական անունը նշանակում է նաև «պայծառ», և Սվետլանա անունը ճանաչվել է որպես դրա անալոգ:
